در این دوره دو معمار تأثیر گذار آمریکایی، فرانک لوید رایت و آنتونین رایموند در ژاپن به طراحی پرداختند. فرانک لوید رایت دو ساختمان هتل سلطنتی توکیو (1913-1923) و مهمانخانه ی yodoko را در سال 1924 با استفاده از سنگ Oyo که از سنگهای بومی منطقه است، طراحی کرد. Arata Endo، معمار ژاپنی، تحت تأثیر سبک رایت در سال 1930 هتل Koshien را طراحی کرد.
آنتونین رایموند معمار تأثیرگذار دیگری بود که در ژاپن به طراحی پرداخت. رایموند در طراحی هتل سلطنتی توکیو با رایت همکاری داشت. آثار این معمار در ابتدا شباهت زیادی به آثار رایت داشت در این رابطه می توان به کالج دخترانه ی مسیحیان در شهر توکیو اشاره کرد. این معمار رفته رفته از بتن درجا و روشهای معماری بومی ژاپن در ساختمان های خود استفاده کرد. بین سالهای 1933 تا 1937 Bruno Taut معمار و نظریه پرداز آلمانی در ژاپن اقامت کرد. این نویسنده در نوشته های خود در مورد ویلای سلطنتی Katsura به ارزیابی معماری سنتی ژاپن پرداخت. در این دوره نیز مانند دوره ی Meji، معماران ژاپنی که در اروپا کار می کردند تجارب خود را به کشور ژاپن انتقال دادند. از میان این معماران می توان به Kunio Maekawa و Junzo Sakakura اشاره کرد که در آتلیه ی لوکوربوزیه در پاریس کار می کردند Bunzo Yamaguchi و Chikatada kurata نیز دو معمار دیگر هستند که با والتر گروپیس کار می کردند.
در این دوران برخی از معماران عمده ی شهرت خود را از طراحی بناهای عمومی کسب کردند. Togo Murano یکی از این معماران است. وی تحت تأثیر سبک راسیونالیسم ساختمان دفتر اداری Morigo Shoten را در سال 1931 در توکیو طراحی کرد. سالن عمومی Ube نیز از دیگر بناهایی است که توسط این معمار طراحی شده است.
بر خلاف سبک مدرن رایج آن روزگار در ژاپن سبکی با نام سبک سلطنتی شکل گرفت. ساختمان هایی که با این سبک ساخته می شدند دارای سقفی شبیه به ساختمان های سنتی ژاپن بودند. موزه ی ملی توکیو که توسط Hitoshi Watanabe طراحی شده است، با این سبک ساخته شده. شورای شهر Nagoya نمونه ی دیگری است که با این سبک ساخته شده است. گفتنی است که دولت نظامی وقت، بر ساختن بناها با سبک سنتی ژاپن تأکید داشت و سبک مدرن را به بناهای صنعتی و زیرساختی محدود کرده بود. در جنگ جهانی دوم بسیاری از بناهای ساخته شده در سه دوره ی meji، taisho و showa نابود شد.
- ۹۶/۰۹/۲۳